Ավարտվեց հերթական ֆուտբոլային մրցաշրջանը Եվրոպայում:: Յուրաքանչյուր թիմի համար այս տարին վերելքների ու վայրէջքների տարի էր: «Ռեալը» բացառություն չէ: Եվ ահա հիմա ես ուզում եմ իմ կարծիքը հայտնել ավարտված մրցաշրջանի մասին, ուզում եմ խոսել մրցաշրջանի բացասական ու դրական կողմերի մասին: Զգացումները երկակի էին, երբեմն շատ հաճելի, երբեմն` ոչ այնքան: Կներկայացնեմ 5 դրական ու 5 բացասական կողմեր ու կփորձեմ մեկնաբանել, թե ինչու եմ այդպես կարծում:
ԲԱՑԱՍԱԿԱՆ ԿՈՂՄԵՐ.
1. Խայտառակ Էլ կլասիկոյի մասին չեմ էլ ուզում խոսել, քանի որ առանձնապես խոսելու բան չկա: Թիմը սխալ մարտավարություն էր ընտրել, իսկ մրցակիցը այդ մարտավարության դիմաց չափազանց լավ էր խաղում: Չստացված խաղ, անհաջող արդյունք:
2. Թիմը պարբերաշրջաններով սկսում էր վատ խաղալ, ինչը անկասկած պայմանավորված էր գերծանրաբեռնվածությամբ ու անթիվ վնասվածքներով: Երբ թվում էր, թե ամեն ինչ լավ է, առանցքային այս կամ այն խաղացողը վնասվածք էր ստանում: Իսկ հավաքականների հանդիպումները, այլ կերպ ասած ՖԻՖԱ-ի վիրուսը, մեծ վնասներ էր տալիս թիմին: Մյուս կողմից էլ գերծանրաբեռնված մարզումները իրենցն ասում էին: Բայց այս ամենը ի վերջո հանգեցրեց դրական արդյունքի, ինչի մասին կխոսեմ ավելի ուշ:
3, Թիմը, ավելի ճիշտ ղեկավարությունը, անընդհատ սկանդալների մեջ էր, ինչի մեղավորը, ըստ իզ, հենց իրենք` ղեկավարներն էին: Ստեղծվեց արհեստական լարվածություն, ինչը բացասաբար անդրադարձավ թիմի վրա: Ցավոք, մեր սիրելի ակումբին ոչ հարիր բան տեղի ունեցավ:
4. Ճիշտ է, նկատվում էր, որ թիմը այս տարի անհամեմատ ուժեղացել է ու հասունացել, բայց նաև նկատվում էր, որ այս երիտասարդ ու նորատունկ «ծառը» դեռ ի զորու չէր պայքարել հսկա «կաղնու» հետ: Դա հատկապես զգացվեց Իսպանիայի առաջնությունում, քանի որ երբ պետք էր ստաբիլ խաղալ ու ոչ միայն 6-3 հաշվով հաղթել «Վալենսիային», այլ նաև պետք էր սեփական դաշտում չպարտվել «Սարագոսային» ու «Ալմերիային»: Իսկ այ չեմպինը կարողացավ ստաբիլ խաղալ ողջ մրցաշրջանում: Բայց ինչպես ասում են, սխալների վրա են մարդիկ սովորում, այնպես որ մյուս մրցաշրջանում հաստատ «Ռեալը» հավասարը հավասարի պես կպայքարի ՉԼ-ում ու Լա Լիգայում:
5. ԹԻմը շատ էր բողոքում մրցավարությունից: Ճիշտ է, մրցավարները բազմաթիվ անգամներ խանգարեցին թիմին ու նույնիսկ ազդեցին մի շարք խաղերի արդյունքի վրա շատ անմիջականորեն, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ այս ակումբը, որ արդեն ավելի քան մեկ դար հիացնում է բոլորին ու ամեն տեղ նրա հետ ասոցացնում են ասպետական ու տղամարդկային պայքարը, իրավունք ունի ամեն տեղ ամեն պահի բողոքել մրցավարներից: Դա իրոք որ հարիր չէ «Ռեալին»: Բայց կարծում եմ, սա բխում է 4-րդ կետից, քանի որ թիմը, հասկանալով, որ դեռ չի կարողանում պայքարել ավելի ուժեղ թիմի հետ, սկսում է պատրվակներ փնտրել: Բայց միևնույն է, վստահ եմ, որ նման բան մյուս տարի 99% հավանականությամբ չի լինի:
Երևի թե հիմնական բացասական պահերը, որ եղել էին, սրանք էին, իսկ հիմա ներկայացնեմ դրական պահերը, որոնք, ըստ իզ, ավելի շատ էին, քան բացասականները:
ԴՐԱԿԱՆ ԿՈՂՄԵՐ
1. Անկասկած ամենադրական պահը այն էր, որ 18 տարի անց նվաճեց արքայական գավաթը, այն տիտղոսը, որը չկարողացան նվաճել նույնիսկ մեծ Ռաուլը, Զիդանը, Կռալոսը և այլոք: Ավելին, այս գավաթը թիմը նվաճեց` հաղթելով հսկա «կաղնուն»: Այստեղից հետևություն. միշտ չէ, որ «բոռշի հինն է լավը»: Նորատունկ «ծառը» շատ լավ մշակվեց, ժամանակին ջրվեց, այդ իսկ պատճառով ապրիլ ամսին այն արդեն ոչ թե փոքրիկ էր, այլ մեծ ծառ էր, որը 4 անգամ դիմակայեց հսկա կաղնուն ու միայն մեկ անգամ պարտվեց, այն էլ որոշ հանգամանքներից ելնելով:
2. Թիմը անհամեմատ երիտասարդացավ: Նախկինի պես թիմում չէին խաղում արդեն կայացած աստղեր: Մոուրինյոն, թիմ գալով, իր հետ բերեց Ռիկարդու Կառվալյույին: Ճիշտ է, այս խաղացողը ոչ թե երիտասարդացրեց թիմի կազմը, ընդհակառակը, նպաստեց միջին տարիքի բարձրացմանը, բայց միաժամանակ նա նպաստեց փորձի ու գրագիտության բարձրացմանը: Բացի այդ այս տարի թիմի հիմնական կազմի խաղացող դարձավ Մեսութ Օզիլը, ով դեռ ԱԱ-ի ժամանակ փայլեց, Անխել Դի Մարիան, ում ուժերի վրա շատ էին կասկածում, բայց ումով հետագայում հիացած էին բոլորը: Բացի այդ իրեն շատ լավ դրսևորեց Սամի Խեդիրան: Ճիշտ է, շատ դեպքերում նրա խաղը չէր նկատվում, բայց վստահ եղեք, որ նա դաշտում ամենաշատն էր աշխատում: Այս խաղացողը իսկական գերմանական մեքենայի պես անթերի էր աշխատում գրեթե միշտ:
3. Վերջապես կոտրվեց ՉԼ-ի 1/8-ի արգելքը: Թիմը կարողացավ երկար տարիներ անց նվաճել հաջորդ փուլի ուղեգիր: Ավելին, թիմը առաջին անգամ չպարտվեց «Ստադ դը Ժեռլանում» ու առաջին անգամ իր պատմության մեջ հաղթեց Լիոնի «Օլիմպիկին»: Հաղթեց, այն էլ ինչպես հաղթեց: Ավելին, թիմը նաև ջախջախեց «Տոտենհեմին», որից շատ էին վախենում բոլորը, քանի որ նրա կազմում խաղում էր անկրկնելի Գարեթ Բեյլը:
4. Կրիշտիանու Ռոնալդուն գերազանցեց մի ռեկորդ, որը անգերազանցելի էր թվում: Նա խփեց ավելի քան 38 գոլ լա լիգայի մեկ մրցաշրջանում: 38 գոլի շակետին հասել ու կանգնել էին Ուգո Սանչեսը («Ռեալի» երբեմնի առաջատարը) ու Տելմո Սարան («Ատլետիկ Բիլբաոյի» խաղացող): Ռոնալդուն խփեց 41 գոլ: Այո, հենց 41, քանի որ ՖԻՖԱ-ն համարել է, որ Պեպեի մեջքից անդրադառնալուց հետո դարպասում հայտնված գնդակը Ռոնալդուի հարվածի արդյունքում է այդ հետագծով ընթացել, իսկ Պեպեն գնդակի ուղղություն չի փոխել, ուղղակի ոչ դիտավորյալ նպաստել է գնդակի բարձրացմանը ու դարպասապահի ապակողմնորոշմանը: Ռոնալդուն նվաճեց «Ոսկե խաղակոշիկը» ու լուրջ հայտ ներկայացրեց «Ոսկե գնդակը» նվաճելու համար:
5. Թիմը առաջնության վերջնամասում ուղղակի հրաշալի սկսեց խաղալ, մեկը մյուսի հետևից սկսեց ջախջախել մրցակիցներին: Բացի այդ այս տարի թիմում իրենց նորամուտը նշեցին 10 կանտերանոներ (!!!): Վերջին ժամանակներս նման բան չէր եղել ոչ մի մարզչի օրոք: Համեմատության համար նշեմ, որ Մանուել Պելեգրինին խաղադաշտ էր դուրս բերել միայն մեկ կանտերանոյի ողջ մրցաշրջանում:
Հիմա եզրափակեմ` ներկայացնելով իմ կարծիքով այս մրցաշրջանում թիմի 5 լավագույն ու 5 վատագույն խաղացողներին, ըստ հերթականության (լավագույնն ու վատագույնը 1-ին տեղում են):
ԼԱՎԱԳՈՒՅՆՆԵՐԸ
1. Կասիլյաս
2. Ռոնալդու
3. Մարսելո
4. Օզիլ
5. Բենզեմա
ՎԱՏԱԳՈՒՅՆՆԵՐԸ
1. Ֆերնանդո Գագո (անվերջանալի վնասվածքներ)
2. Էզեկյել Գարայ (չդիմացավ մրցակցությանը)
3. Պեդրո Լեոն (Տարաձայնություններ ունեցավ Մոուրինյոյի հետ, բայց երբ խաղում էր, լավ տպավորություն էր թողնում: Չմոռանանք, որ թիմին փրկեց պարտությունից Միլանում)
4. Ռաուլ Ալբիոլ (պակասում էր արագությունը)
5. Սերխիո Կանալես (չկարողացավ դիմանալ մրցակցությանը, բայց, հուսանք, ակումբը սխալ բան չի անի ու նրան չի վաճառի)
Եվ այս ամենից հետո առաջարկում եմ դիտել այս գեղեցիկ տեսանյութը ու դրական էմոցիաներ ստանալ:
Միասին կարող ենք, միասին ուժեղ ենք!!!
Hala Madrid, iVamos Real!
